Story :: Cupid from…
Title :: My Angle
Paring :: TaoHo
Author :: Hina_Sakura
Rate :: PG-NC
~*~*~*~*~*~*~*~*~
ฉาก CUT ค่ะ
คือมันไม่น่าใช้วิธีนี้นะ!!
อยากเถียงใจจะขาด
แก้มขาวขึ้นสีแดงเพราะพิษไข้อยู่แล้วแดงหนักขึ้นมาอีกหน่อยเมื่อรู้แล้วว่าเจ้าเด็กโข่งคิดจะช่วยในแบบไหน
ลมหายใจอุ่นเริ่มเป่ารดแถวข้างแก้ม
ก่อนจะเลื่อนมาจุ๊บลงบนริมฝีปากที่เผยอรับรู้ได้ถึงไอร้อนจากพิษไข้ จากนั้นก็เลื่อนไปฝากรอยตีตราไว้
จื่อเทาไม่ใช่เด็กสามขวบที่จะไม่รู้ว่ามันคือการตีตราความเป็นเจ้าของ
ซึ่งเขาอยากจะทำมันมากเมื่อรู้ว่าหัวใจของตัวเองได้เลือกคนๆ นี้ ...ก็นะ
จุนมยอนน่ะคนมองน้อยเสียที่ไหน
“อ๊ะ...”
เพราะลำตอแหบแห้งทำให้จุนมยอนออกเสียงไม่เต็มที่ แต่เขาก็ต้องใช้การผ่อนลมหายใจผ่านทางปากแทนเพื่อลดกระแสความรู้สึกหวาบหวิวที่แล่นปราดขึ้นมาจากจุดที่จื่อเทาแวะขบกัดไว้
“อือ คุณตัวอุ่นจัง”
พอตกกลางคืนที่อากาศเย็นแบบนี้แล้ว
การได้กอดร่างอีกฝ่ายที่ตัวอุ่นก็ทำให้รู้สึกดีไปอีกแบบ
แต่เพราะเป็นตอนที่จุนมยอนป่วย จื่อเทาจึงไม่อยากทำอะไรที่มันรุนแรงนัก
ทุกอย่างจึงค่อยเป็นค่อยไป ไม่รู้ว่าเป็นครั้งแรกหรือไม่
แต่ทุกสัมผัสคนด้านบนก็คอยกระซิบถามขออนุญาตเจ้าของร่างด้วยน้ำเสียงชวนใจหวิว
“ถ้าเจ็บก็บอกผมนะ”
จูบแผ่วเบาที่ข้างขมับของคนตัวเล็กกว่า เม็ดเหงื่อที่ผุดพรายตามผิวเนื้อเยอะจนน่าพึงพอใจ
อีกทั้งมันยิ่งช่วยขับให้ร่างขาวนุ่มนี่ดูสวยขึ้นยามต้องแสงนวลตา
“อะ...อื้ออออ”
ริมฝีปากอ้าหอบเมื่อถูกรุกรานด้วยก้านนิ้ว มันเจ็บในช่วงแรกก่อนจะค่อยๆ
เปลี่ยนเป็นดีขึ้นเมื่อปรับตัวได้
ทว่าความรู้สึกดีที่มากล้นก็ได้ทำให้ท้องน้อยของเขามวลเกร็งจนในที่สุดก็อดทนต่อไปไม่ไหว
ยอมศิโรราบแต่โดยดีด้วยการปล่อยสายธารความปรารถนาออกมาจนเปื้อนหน้าท้องตัวเองไปหมด
“เยอะจัง คุณไม่ค่อยได้ช่วยตัวเองสินะ”
คำพูดทะลึ่งพวกนั้นยิ่งสร้างความเขินอายแก่คนรับฟังที่ยังคอยถูกริมฝีปากอุ่นนั่นคลอเคลียที่ใบหน้าข้างใบหูไม่ห่าง
“งึ! ยะ-อ่าาาา”
ร่างเล็กกว่ากระตุกเกร็งแรงเมื่อคราวนี้คนด้านบนกดช่วงกลางลำตัวลงแทรกระหว่างขา
ขยับจัดท่าให้คนป่วยอยู่ในท่าที่สบายต่อการรับรองแรงอารมณ์ในเวลาต่อไป
ท่อนเนื้อร้อนชำแรกแทรกเข้าไปในช่องทางอุ่นที่ร้อนหนักเพราะพิษไข้จนเจ้าของที่ถูกบีบรัดแทบคลั่ง
กลิ่นกายเฉพาะคนเป็นเหมือนยากระตุ้น
จื่อเทาไม่อาจละไปจากผิวนุ่มน่ากัดน่าขบเหล่านี้ได้
รับรู้ได้ถึงปลายนิ้วที่ออกแรงกดใส่เนื้อหนังของเขาที่ถูกใช้เป็นที่เกาะพำนักของคนป่วย
คอยสังเกตุสีหน้าทุกครั้งที่ขยับ
ค่อยเป็นค่อยไปจนพบว่าตรงไหนคือส่วนที่จะทำให้คนใต้ร่างรู้สึกดีที่สุด
“อ่าห์...อ่าห์...ฮะ”
“อือ ข้างในคุณร้อนจัง”
แม้ไม่รุนแรงดั่งไฟรักที่ควรโหมใส่ให้หลอมละลายไปพร้อมกัน
แต่ก็ไม่ได้จืดชืดอย่างที่เห็น เนิบช้าทว่าหนักแน่น และคอยประวิงความรู้สึกรวมทั้งเวลาไว้จนแทบขาดใจ
ให้ความสุขนี้อยู่ติดตรึงตราบนานเท่าที่จะทำได้
แน่นอนว่าคนป่วยย่อมไปถึงฝั่งฝันก่อน
จุนมยอนได้ถูกบังคับปรับอุณหภูมิในร่างกายตามการชักนำของจื่อเทา
จนเขาหมดสติคาอกอีกฝ่ายก็ตอนที่คนตัวโตกว่าปล่อยแรงปรารถนาเข้ามาในตัวครั้งที่สอง
จื่อเทาจูบลงเบาที่หน้าผากของคนป่วยที่อดทนได้ดีมาก
เขาหวังว่าพรุ่งนี้เช้าพอตื่นมาอาการของจุนมยอนจะดีขึ้น
เขาจัดการเช็ดตัวทำความสะอาดร่างขาวให้อีกครั้ง
คงเพราะได้กอดเต็มอิ่มแล้วเขาถึงได้ไม่เกร็งเท่าก่อนหน้านี้
“พรุ่งนี้ผมจะบอกทุกอย่างให้คุณฟังเอง”
กระซิบบอกคนข้างกาย
จัดท่าให้นอนเกยไหล่ของตัวเองเพื่อให้เขาสามารถกอดได้อย่างเต็มแขน
คืนนี้ช่างเป็นคืนนี้ที่ดีคุ้มฝ่าวงกระสุนเหลือเกิน
TalK :: อย่าลืมกลับไปเม้นท์ให้เราหน่อยนะ clik
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น